Column Mick Boskamp: Lentekriebels

Vanmorgen werd ik laat wakker en ik rook de lente. De geur van de lente is lastig te omschrijven. Net zoiets als: waar ruikt kaneel naar? Antwoord: naar kaneel. 

En die lentegeur, die ik dus wel herken maar niet kan omschrijven, was er gewoon! Ik had er niet meer op gerekend dat er ooit nog een lente zou komen. En heel knap van me: dat concludeerde ik al voordat het überhaupt lente was. 

En dat alles vanwege de regen. De regen van de afgelopen periode was het soort regen dat niet alleen uit de lucht valt, maar ook van voor en achteren en van links en recht nat maakt. Een paraplu heeft dus geen zin en een petje ook niet. Daarbij had ik ook nog mijn leenhond op visite en die is niet helemaal in orde.

Dibbes is Goofy in het lichaam van een jachthond. De konijnen bij ons kennen Dibbes inmiddels en als ‘ie eraan komt, gaan ze juist voor hun holen staan. Om bijvoorbeeld fluitend hun nagels te doen. Ze weten toch wel dat Dibbes van ze af in plaats van naar ze toe rent. 

Toen het ernstig regende moest ik natuurlijk lopen met Dibbes. En al woedt er een tornado, mijnheer neemt geen genoegen met een korte wandeling als hij bij mij is. Want volgens Dibbes ben ik de poortwachter van de honden Efteling die de Kennemerduinen heet.

Omdat zijn baasje bij me bleef eten als hij Dibbes kwam halen, moest ik Dibbes even alleen laten om wat boodschappen te scoren. Dat doe ik niet graag, want dan laat ik ‘m alleen in de gang en de keuken, omdat hij anders op mijn pas verschoonde bed gaat liggen of op mijn lichte bank in de woonkamer. Als Dibbes bij me zou slapen, dan zou hij wel in mijn bed mogen. Dus als ik erbij was. Iedereen houdt er in zijn leven weleens een krom principe op na. 

“Ik ga even een boodschap doen, ik ben zo terug!” Dat zegt zijn baasje altijd als hij Dibbes bij me achterlaat. Het baasje heeft een raar begrip van ‘Ik ben zo terug’. Want niet zelden komt hij 10 uur later Dibbes pas weer halen. Dibbes kijkt me dan ook altijd aan als Paul dat zegt. Met een kop van: “Hij hoeft helemaal niet te liegen, want ik wil hier echt niet weg!”

Ik hoop dat Dibbes vanmorgen ook opstond met vlinders om zich heen. Net als ik. Want ik heb last van lentekriebels en een goed humeur. Heerlijk!

Mick Boskamp