‘Sweet memories’ - het geliefde Zandvoort
Algemeen
Onze ex-plaatsgenote Arlette Lindeboom woont al en hele lange tijd niet meer in Zandvoort. Zij stuurde de krant een brief waarin zij herinneringen ophaalt aan de Grands Prix van vervlogen tijden. Wij willen u die brief niet onthouden. Hieronder haar pennenvrucht.
Sweet Memories
Al jaren woon ik niet meer in mijn geboorteplaats. Dat geeft niet, ik heb het naar mijn zin in het hoge noorden. Maar mijn hart ligt, en blijft altijd liggen, in het leuke dorpje aan de zee. De dorpsnieuwtjes lees ik iedere week in de digitale uitgave van het Zandvoorts ‘suffertje’, mijn familie brengt mij op de hoogte of mijn vele Zandvoortse Facebook-vrienden laten mij meedelen in de Zandvoortse ups en downs.
Maar dit weekend was het wel erg bijzonder. Al deze Zandvoortse Facebook-bekenden schreven iets op hun status wat uniek was en aangaf hoe verbonden je bent als je je jeugd rond de jaren 70/80 in Zandvoort hebt doorgebracht. Iedereen sprak over de geur en het geluid! Een oud buurmeisje plaatste zelfs een filmpje op Facebook met het geluid van de start! En hoewel ik toch zo’n 200 km verwijderd was van het Zandvoortse spektakel hoorde en rook ik de herinnering! Wat prachtig! Mijn echtgenoot, een nuchtere Fries maar wel fervent racefan, keek mij onbegrepen aan toen ik hem meenam in mijn ‘sweet memories’ van toen.Vrijdags op school begon het feest: de training!
Echt, ik heb helemaal niets met autoracen maar dat geluid geeft mij zo een euforisch gevoel van: “Er gaat iets gebeuren in het dorp!” Het is druk, veel toeristen, Zandvoort wordt in opperste paraatheid gebracht! Ondernemers zorgden dat hun winkel er goed uit zag, vol met mooie aanbiedingen. Er ging geld verdiend worden! Vanuit je schoolbankje, ik had het geluk dat mijn school bijna op de racebaan was gebouwd, hoorde je ‘het’ geluid! De ramen stonden open met een beetje geluk stond de wind verkeerd en was de juf niet meer te verstaan, terwijl zij best hard kon schreeuwen! Op kosten van het circuit werd er een bus gehuurd en kreeg de hele school een tweede schoolreisje: feest! Op zaterdag begon het echte festijn. Als kind woonde ik vlakbij het circuit. Je was druk om onbekenden de weg te wijzen zelfs in het Duits! “Immer geradeaus!” En als de race voorbij was, snel met je vriendinnetje blikjes verkopen langs de ellenlange file! Wat een tijden! En als alles weer voorbij was ruimden we met de scouting het terrein weer op. Daar werd een aardig bedrag opgehaald! Alleen al met het inleveren van de lege flessen konden we weer een jaar vooruit!
Prachtig dat ik via de digitale wereld even terug mocht gaan naar deze geweldige herbeleving naar de tijd van weleer! Wat moet dat voor jullie inwoners van Zandvoort nog veel mooier zijn geweest om behalve het geluid en de geur ook nog de echte racewagens te mogen aanraken! We houden contact!
Arlette Lindeboom
